اثر مکمل اسید لینولئیک مزدوج بر میزان قند، الگوی چربی و مقاومت انسولین در زنان یائسه

چکیده سابقه و هدف: مطالعات حیوانی نشان داده اند که ایزومر trans -10, cis-12 اسید لینولئیک مزدوج با افزایش مقاومت به انسولین در ارتباط است، ولی یافته های پژوهش ها در ارتباط با تاثیر مخلوط برابر ایزومرهای trans -10, cis-12 cis-9,trans-11 بر عوامل خطر دیابت ناهمسو است. در این مطالعه، اثر مکمل اسید لینولئیک مزدوج بر میزان الگوی چربی سرم، قند ناشتا سرم، انسولین سرم، حساسیت و مقاومت انسولین زنان یائسه بررسی شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی دوسو کور، تغییرات الگوی چربی، میزان قند ناشتا و انسولین سرم، حساسیت و مقاومت به انسولین پس از 12 هفتـه مصـرف روزانـه 4 گرم کپسول اسیـد لینولئیـک مزدوجg80 حاوی نسبت مساوی ایزومرهای cis-9,trans-11: trans-10,cis-12 محتوی 2/3 گرم cla و 4 گرم دارونما در 76 زن یائسه بررسی شد. وزن و قد و دور کمر اندازه گیری و نمایه توده بدن محاسبه شد. نمونه خون سیاه رگی پس از 12-14 ساعت ناشتایی در ابتدا و پس از 12 هفته مداخله جمع آوری گردید. مقاومت به انسولین با فرمول هموستاز (homa-ir) و حساسیت به انسولین با فرمول quicki محاسبه شد. سه روز یادآمد خوراک 24 ساعتـه در سه مرحلـه ابتدای مطالعه، هفته ششم و دوازدهـم توسط برنامـه food processor آنالیز شد. یافته ها: میزان تغییرات چربی، قند ناشتا و انسولین سرم، حساسیت و مقاومت به انسولین پس از 12 هفته مصرف مکمل اسید لینولئیک مزدوج و دارونما از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: مصرف 2/3 گرم اسید لینولئیک مزدوج به مدت 12 هفته تاثیری بر عوامل خطر قلبی و عروقی و دیابت ندارد. واژگان کلیدی: اسید لینولئیک مزدوج، انسولین، لیپید، زنان یائسه